Najczęściej używanym materiałem na pierścienie jest żeliwo. Jak wynika z omówionych warunków pracy, żeliwo to musi się odznaczać dobrymi własnościami. W związku z tym dodaje się do niego specjalnych składników stopowych, takich jak krzem (Si), mangan (Mn), chrom (Cr), nikiel (Ni) lub molibden (Mo). Niekiedy dla polepszenia własności ściernych pierścieni pokrywa się je innymi metalami, najczęściej chromem. Pierścienie chromowane są bardzo trudno ścieralne i odporne na korodujące działanie spalin, ale mają większy współczynnik tarcia (wywołują większe zużycie gładzi cylindrowej). W związki z tym chromowanie pierścieni stosuje się najczęściej wówczas tylko, gdy. gładź cylindrowa jest specjalnie utwardzona (hartowana, azotowana itp.). Pierścienie uszczelniające mają na ogół przekrój prostokątny. Ich wysokość wynosi 2—4 mm, a grubość około 0,04 średnicy wewnętrznej cylindra. Luz między pierścieniem a szerokością rowka powinien wynosić 0,03-0,06 mm. Głębokość rowka powinna być tak dobrana, żeby dno rowka podczas pracy nie przyciskało pierśoienia do gładzi cylindrowej. Dlatego głębokość rowków w tłoku jest o 0,3-f-0,75 mm większa niż grubość pierścienia. Pierścienie powinny przylegać do gładzi cylindrowej pod wpływem sił własnej sprężystości (bez udziału sił zewnętrznych) i muszą wywierać na ścianki cylindra określony nacisk. Dla zapewnienia tego nacisku pierścienie w stanie wolnym nie mają kształtu kołowego, a ich końce są rozchylone na szerokość około 0,1 średnicy wewnętrznej cylindra.
Leave a reply