Ciągniki

Ciągnik do podstawowych prac polowych był przeznaczony do wykonywania orki, siewu, kultywacji i zbioru zbóż. Charakteryzowały go szerokie opony zakładane na stosunkowo małe koła. Ciężar ciągnika przypadający na KM wynosił ok. 100 kg, a moc silnika dochodziła do 80 KM. Był to więc ciągnik ciężki, o małym prześwicie i małym nacisku na grunt. Ciągnik do upraw międzyrzędowych, zwany pierwotnie ciągnikiem ogólnego przeznaczenia, miał wąskie, wysokie koła tylne i duży prześwit, dochodzący do 65 cm. Umożliwiało to zawieszanie narzędzi pomiędzy osiami. Ciężar jednostkowy tych ciągników wynosił 45-55 kG/KM, mimo to jednak naciski na glebę były duże z uwagi na wąskie ogumienie kół. Miał on możliwość wymiany kół i możliwość regulacji ich rozstawienia, a także hamulce działające niezależnie od siebie na każde z kół, co umożliwiało zmniejszanie promienia skrętu przy nawrocie. Do ciągników tego typu należały również 3-śladowe ciągniki z pojedynczym kołem przednim lub dwoma kołami przednimi ustawionymi w kształcie litery V. Ciągnik uniwersalny. W latach późniejszych różnice pomiędzy opisanymi wyżej dwoma ciągnikami zacierają się stopniowo. Odmiana ciągników 3-śladowych znika prawie całkowicie. Mechanizacja małych i średnich gospodarstw, których nie stać na utrzymanie dwóch różnych ciągników, wymaga ciągnika uniwersalnego, zdolnego do wykonania wszystkich prac: orki, siewu, kultywacji, upraw rzędowych, zbioru zbóż i roślin okopowych. Warunkom tym odpowiada ciągnik zwany uniwersalnym. Cechuje go stosunkowo niewielka moc (16-45 KM), regulowany prześwit (30-50 cm), zmienny rozstaw kół.