W ciągnikach kołowych napęd z przekładni głównej do przekładni końcowych jest przekazywany przez specjalny mechanizm, który umożliwia obracanie się obu kół napędowych prawego i lewego z różnymi prędkościami. Jest to konieczne przy poruszaniu się na zakrętach i przy jeździe po nierównościach gruntu lub drogi. W czasie jazdy po łuku koło wewnętrzne, poruszające się po torze zakreślonym mniejszym promieniem, przebiega krótszą drogę niż koło zewnętrzne. Musi się więc ono obracać trochę wolniej niżby to wynikało z prędkości środka pojazdu. Z kolei koło zewnętrzne przebywające dłuższą drogę w tym samym czasie musi obracać się o tyleż szybciej. Jeżeli idzie o koła przednie nie napędzane, luźno osadzone na półosiach to fakt ten nie wywołuje żadnych komplikacji konstrukcyjnych, gdyż każde z nich obraca się oddzielnie i niezależnie od drugiego. Inaczej rzecz się ma z kołami napędowymi. Gdyby miały one wspólną oś związaną z silnikiem poprzez mechanizmy pośredniczące w napędzie, jedno z kół w czasie jazdy po łuku zaczęłoby się ślizgać. Ślizganie się jednego z kół powodowałoby zdzieranie bieżników opony, rycie gleby, utrudniałoby kierowanie ciągnikiem oraz groziłoby uszkodzeniem osi i mechanizmów przekładniowych. Podobne zjawisko występowałoby przy jeździe po nierównościach pola lub drogi.
Leave a reply