Przekładnie końcowe

Przekładnia końcowa jest ostatnim z mechanizmów układu napędowego ciągnika, przenoszącym obroty na koła napędowe. Całkowite przełożenie układu napędowego ciągnika poruszającego się z prędkością roboczą km/h wynosi ok. 100. Przy tej prędkości koła napędowe wykonują ok. 20 obr/min, gdy tymczasem silnik obraca się z prędkością ekonomiczną 2000 obrotów/min. Tak wysokiego przełożenia nie mogą zapewnić mechanizmy skrzynki biegów i przekładni głównej. Dlatego w ciągnikach stosowane są przekładnie końcowe. Ciągniki mają dwie zwolnice: do lewego i prawego mechanizmu jezdnego. Mieszczą się one zwykle w oddzielnych obudowach przymocowanych do tylnego mostu lub pochew półosi. W niektórych ciągnikach zwolnice są zmontowane wewnętrz korpusu tylnego mostu. Rozmieszczenie ich po obu stronach tylnego mostu umożliwia zwiększenie prześwitu w ciągnikach kołowych, a w ciągnikach gąsienicowych umożliwia najkorzystniejsze usytuowanie kół napędowych gąsienic. Przekładnie końcowe mogą się składać z jednej lub dwóch par kół zębatych walcowych z prostymi zębami. W przypadku przekładni pojedynczej złożonej z jednej pary kół zębatych koło napędzające jest osadzone na wielowypuście półosi mechanizmu różnicowego albo na wałku sprzęgła bocznego (w ciągnikach gąsienicowych). Koło napędzane jest zamocowane na wałku koła napędowego. W przekładniach końcowych podwójnych napęd jest przekazywany przez dwie pary kół zębatych, co umożliwia uzyskanie większego przełożenia niż w przekładni pojedynczej.