Zapłon i spalanie

W aparatach zapłonowych poza omówionymi już rozdzielaczami i przerywaczami znajduje się kondensator, który włączony jest równolegle do styków przerywacza. W momencie rozwarcia styków przerywacza w uzwojeniu wtórnym powstaje prąd wysokiego napięcia. Również i w uzwojeniu pierwotnym następuje zaindukowanie prądu niskiego n&pięcia. Zjawisko to nazywa się samoindukcją. Kondensator ma za zadanie przejęcie prądu samoindukcji, wskutek czego zapobiega iskrzeniu pomiędzy stykami przerywacza, a tym samym chroni je przed wytapianiem. Tak więc kondensator ładuje się w chwili rozwarcia styków przerywacza, a rozładowuje w chwili ich zwarcia. Proces spalania paliwa w cylindrze wymaga pewnego czasu. Gdyby zapłon następował w położeniu zwrotu zewnętrznego tłoka, to czas spalania byłby niewystarczający. Z tego powodu chwila zapłonu powinna wyprzedzać osiągnięcie przez tłok położenia zwrotu zewnętrznego. Chwila ta powinna być tak dobrana, by najwyższa temperatura i najwyższe ciśnienie gazu w cylindrze występowały w położeniu tłoka 0° do 1:0° za ZZP. Z tych względów ustawienie zapłonu jest sprawą bardzo ważną. Do regulowania zapłonu służy ręczny regulator umieszczony w aparacie zapłonowym. Pokręcając odpowiednim kółkiem tego regulatora powodujemy obrót podstawki przerywacza względem krzywki. Obrót tej podstawki w kierunku zgodnym z obrotem wałka aparatu opóźnia zapłon, a w przeciwnym przyspiesza. Ręczny regulator umożliwia ustawienie chwili zapłonu wg wskazań wytwórni. Ustawienia tego nie zmienia się w czasie pracy silnika.